Manuel Freire & Alma Novaes

 

Fracturas

Chamei o teu nome

Non sei se mil, 

Se un millón de veces

Ese tempo é 

Unha consecuencia

ou unha depuradora, 

Unha dolorosa vendaxe

e o tempo,

Un adegueiro,

Un detalle,

Unha paciencia

ou unha urxencia

Iso mellora

Ao longo dos séculos

E pronto ti, 

Sempre queres

Sabías todo

Entendías todo

E todos se desmoronaron

Comprender mecanismos

Debes saber

que se o amor é cego, 

- Xordo-mudo

E quizais ignorante

É unha cousa feita,

Combustible

Fusión, ignición

De persoas desempregadas

Explícao a min, científico

porque entraches e quedas

porque estalou 

E non se evaporou

como o carbono, H20;

petróleo, petróleo,

Alcoa, dinamita, 

rabia e conformismo,

Por que te deixaches 

Tatuaxe dentro

Por que quedou e pensou

En remanente, 

Se todo é invención

ou esaxeración, obstinación

Obsesivo, eu?

Fractura!

Tourmalina negra

Que levo dous anos mantendo

na bolsa de liño, 

Con dous nós empatados

Durante o día 

No corazón que te ama

Apertas de Bra Strap

e durante a noite na pelve,

xunto ao sexo seco,

Asegurada pola elástica das pantaláns

ao ventre do que me roubaron 

O Kundalini, cando te perdín

E da oración á oración

Da esperanza á esperanza

Agardo como Araldite

A miña fe en ti

Tolo, querer e tolo?

Ben, fracturado

E meu querido, intacto 

O amor que te mantén mastro

Ao redor dos meus ollos

Brown

nun ceo de estrelas cambiantes,

ti es estrela fixa, 

Ao redor da boca 

Ligazóns frouxas

Seguro por decisión divina

Fractura, pero enteira

Na paixón que aínda ilumina

A forma do teu nome

Camiño inconsecuente

do amor que 

É o destino escrito

para reescribir a mecha, 

brillo, lume, á,

década, vida enteira, 

calor e frío,

Río e mar, todo dentro; 

debuxaches inmaculada,

intacto, meu querido, 

E eu, como arquitecto

Rectifico e realiño agape

Caduceo e mina

que protexo nesta boca 

Quen aínda debuxa

que aínda proxectos 

meta obsoleta

O teu nome é a casa

Onde me protexo

amante do teu castelo,

Eu me protexo

Salvado do cruel desenlace

Dos que nos desexan dano

De toda a galeguidade inimiga

Fractura, pero aínda tourmalina

fracturado, pero aínda enteiro,

Eu, menina

E se non é demasiado pedir, 

Extracto de mescalina

Para esquecervos a todos á vez

causa, trauma, sufrimento,

sufrimento, ungüento, 

Dose mortal

Deste inmenso amor

para que todo o bo remate 

Iso tradúcese mal

Que gardei doutras vidas

que esquecín entre os 

Os meus hemisferios 

Temporal e límbico

O teu coma sempre. 

E cando reivindico a paz,

Esta guerra está chegando

ao que chaman saudade

E cando calo

Moito máis berros 

Dentro do peito

como un náufrago, 

Un sindicato. 

Fracturas?

Si, fracturado.